Ekscentryczny i populistyczny europoseł Nigel Farage w swoich licznych opiniach wykazuje bezsens Unii Europejskiej jako idei. Podważa jej zasady prawne i polityczne. Głosi, że każde państwo europejskie powinno radzić sobie oddzielnie i mieć własną walutę, że UE jest niedemokratyczna.
Jest to sprytnie zawualowane działanie promujące interesy Wielkiej Brytanii, historycznie silnie powiązanej zarówno politycznie jak i gospodarczo z Ameryką Północną. Powiązania te zadecydowały m. in. o utrzymaniu funta jako waluty narodowej. W interesie tej wyspiarskiej ex potęgi jest jak nawiększe osłabienie gospodarcze i polityczne krajów europy kontynentalnej w celu wzmocnienie własnej pozycji międzynarodowej. Można przypuszczać, że na działnia te patrzy przychylnym okiem także Rosja, która od lat zapowiadała, że zmienia swoją doktrynę i zaczyna traktować gospodarkę jako instrument realizacji własnych celów strategicznych.
Wspólna waluta euro jest dźwignią utrzymujacą gospodarkę europejską na poziomie światowym, zapewniającą dobrobyt i rozwój krajom europy kontynentalnej. Silne gospodarczo państwa takie jak Niemcy czy Francja mogą rozwijać swój przemysł w oparciu o eksport korzystając z zalet stosunkowo słabej wspólnej waluty, dzięki innym mniej rozwiniętym krajom takim jak Portugalia, Grecja, Hiszpania czy Polska. Nie ma zagrożenia przewartościowania tej waluty na rynkach miedzynarodowych, tak jak można było to zaobserwować na przykładzie Szwajcarii. Włochy należą tutaj do wyjątków dzięki dwubiegunowej strukturze gospodarczej: bardzo silnie uprzemysłowiona północ i słabo rozwinięte południe. Niemcy pozostawione z własną walutą narodową nie poradziły by sobie i z koła napędzającego europejską gospodarkę szybko by się stały kołem zapasowym światowej gospodarki. Nie należy zapominać, że największym polskim partnerem gospodarczym są właśnie Niemcy i inne kraje europy kontynentalnej.
Pojawienie się konieczności usunięcia pewnych zagrożeń i dokonania zmian obowiązujących w UE nie może być utożsamiane z podważaniem idei wspólnej europy w ogóle. Demokracja i anarchia to zupełnie dwa inne zagadnienia. Czy pomoc finansowa rządu USA w latach 1949-51 udzielona Wilekiej Brytanii po II wojnie światowej wynosząca 3 297 mln usd była usankcjonowana narodowym referendum ? Czy pasażerowie statku głosują nad jego kursem ?
Kryzys gospodarczy, którego doświadczamy nie jest kataklizmem naturalnym. Został on wywołany w celu multyplikacji zysków, zmiany obecnej równowagi światowej i realizacji doraźnych celów politycznych. Nam aby zapewnić Polsce rozwój gospodarczy, społeczny, kulturalny i polityczny pozostają rozsądek i racjonalne działania. Nie możemy stać się ofiarą tej zawieruchy dziejowej. To co w 1989 r. udało się uzyskać na drodze bezkrwawej ewolucji możemy także tą samą drogą stracić. A silne grupy ineresu nad tym pracują, wszelkimi metodami, z manipulacją medialną włącznie.
