Włochy bezpośrednio po II wojnie światowej. Nowy rząd sprzymierzony z aliantami rozpoczyna ciężką pracę. Główne zadania, po latach dyktatury i wyniszczającej wojny to odbudowa demokracji oraz gospodarki kraju .
Zgodnie z opiniami alianckich doradców, w celu przyspieszenia rozowoju gospodarczego i politycznego kraju, zapada decyzja o sprzedaży państwowej firmy AGIP (Azienda Generale Italiana Petroli - Włoskie Generalne Przedsiębiorstwo Naftowe), powstałej w 1926 r. Zakłady jako mało rentowne, zadłużone i wymagajace dużych inwestycji finansowych nie mogą pozostawać na państwowym "garnuszku". Nowym prezesem z zadaniem szybkiego przeprowadzenia transakcji zostaje Enrico Mattei. W wyniku bardzo dużego zainteresowania międzynarodowych koncernów energetycznych zakupem AGIP-u, prezes Mattei nabiera poważnych podejrzeń. Zaczyna zdawać on sobie sprawę z ogromnego potencjalnego znaczenia firmy, zarówno pod wzgledem gospodarczym jak i strategicznym. Przeciwstawia się nieformalnej umowie zawartej pomiędzy rządem włoch, a aliantami. Początkowo udaje mu się uzyskać od ówczesnego premiera włoch (rządzącego z ramienia nowej partii porozumienia narodowego Democrazia Cristiana) Alcide de Gasperi, odroczenie sprzedaży korporacji na 6 miesięcy. W tym czasie zabiera się do ciężkiej pracy nie szczędząc zaangarzowania własnych środków finansowych. Firma zaczyna się rozwijać, prowadzi poszukiwania źródeł surowców i je znajduje.
Kiedy wydaje się, że walka o pozostanie firmy w skarbie państwa jest już wygrana rozpoczynają się trudności. Wybucha pożar jednego z zakładów. Politycy, media, eksperci koncernów międzynarodowych, pozostali włoscy przemysłowcy, podważają kompetencje prezesa Mattei, jak również zdolność państwa włoskiego do administrowania tak dużym koncernem.
Zarządzający nie poddaje się, a wręcz rusza do natarcia. Powołuje nową korporację państwową ENI (Ente Italiana Idrocarburi - Włoska Agencja Paliwowa) do której włącza AGIP. Nowa firma ma zdolnośc do zawierania umów międzynarodowych. Politycy, międzynarodowe koncerny paliwowe oraz rządy krajów alianckich zaczynają utrudniać jej działanie, na wielu płaszczyznach. Jednak udaje się podpisać umowę z Iranem na pozyskiwanie surowca. Od tego czasu Mattei staje sie międzynarodowym wrogiem nr 1. Zaczyna obawiać się o własne życie. Jednak przy wsparciu najbliższych współpracowników i rodziny nie daje się zastraszyć. Mając na względzie rozwój Włoch, stworzenie nowych miejsc pracy i zwiększenie dobrobytu swoich współobywateli nie ustaje w działaniach. Angażuje się w wojnę wyzwoleńczą w Algierii, budowę nowych kombinatów petrochemicznych, walkę z przestępczością zorganizowaną, handel międzynarodowy surowcami energetycznymi.
27 października 1962 r. ginie w wypadku lotniczym, którego okoliczności nigdy nie zostają wyjaśnione.
Obecnie ENI działa w ok. 70 krajach świata, zatrudnia, ponad 79 000 pracowników. W 2010 r. miało 98,52 mld. euro obrotu, oraz 5,31 mld euro zysku netto.
